در مجله پیام زن شعری از سرکار خانم سقلاطونی از شعرای خوب خواندم که برایم جالب بود.برای خواندن شما در وبلاگ گذاشتم.
تهران....هوای سربی آذر....ولی عصر
دور از نشاط صبح و کبوتر ....ولی عصر
سرسام بنزها و صدای نوارها
شب های بی چراغ و مکدر، ولی عصر
خاموش در بنفش مه و آسمان خراش
در برزخی سیاه و شناور، ولی عصر
پنهان در ازدحام کلاغان بی اثر
زیر چنارهای تناور، ولی عصر
خالی از اتفاق رسیدن ، تمام روز
تاریک و سرد و دلهره آور، ولی عصر
با لنزهای آینه ای پرسه می زنند
ارواح نیمه جان زنان در ولی عصر
مانند یک جزامی از خود بریده است
در های و هوی آهن و مرمر، ولی عصر
یک روز جمعه سرزده ، آقاا بیا ببین
تو نیستی چه می گذرد در ولی عصر!؟
سرکار خانم مریم سقلاطونی